ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ(Πανελλήνιες"22")

Περιβάλλον: το σύνολο των φυσικών ή τεχνητών συνθηκών μέσα στις οποίες ζει και αναπτύσσεται ο άνθρωπος.

Αποτελείται από μέρη που η ύπαρξή τους είναι ανεξάρτητη από τον άνθρωπο (φυσικό περιβάλλον) και από μέρη που είναι δημιουργήματά του (τεχνητό περιβάλλον).

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση και τη διαμορφώνει χρησιμοποιώντας τη δύναμη και την οξύνοιά του. Και ο ίδιος, όμως, επηρεάζεται από αυτή, αφού η φύση αποτελεί το πλαίσιο διαβίωσης και ανάπτυξής του. Ειδικότερα, η επίδραση της φύσης στον άνθρωπο συνίσταται στο ότι:

¨    Εξασφαλίζει τη ζωή παρέχοντας όλες τις συνθήκες της βιόσφαιρας, που καθιστούν δυνατή την επιβίωση του ανθρώπου στον πλανήτη.

¨    Αποτελεί πηγή πλούτου, αφού η οικονομική ανάπτυξη και η υλική πρόοδος οφείλονται στην παραγωγική αξιοποίηση των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο.

¨    Μεταγγίζει όλες τις αισθητικές αξίες που τη χαρακτηρίζουν στον άνθρωπο, ο οποίος μαθαίνει να διακρίνει και να βιώνει το αισθητικά ωραίο, δίνοντας ανώτερη ποιότητα στη ζωή του.

¨    Παρέχει έμπνευση, η οποία μετατρέπεται σε καλλιτεχνική δημιουργία.

¨    Πλουτίζει το συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και τον απομακρύνει από το άγχος και την πίεση των σύγχρονων πόλεων.

¨    Προσφέρει ερεθίσματα για συστηματική έρευνα, η οποία οδηγεί στη γνώση και την εξέλιξη των επιστημών.

¨    Διδάσκει τη φυσική νομοτέλεια, τον ορθολογισμό, την αναζήτηση της αλήθειας με βάση τη λογική και, τέλος, ωθεί τον άνθρωπο στην ανακάλυψη των κοινωνικών νόμων, που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού χώρου, δηλαδή της ανθρώπινης κοινωνίας.

ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και να εξασφαλίσει τα απαραίτητα αγαθά για τη διαβίωσή του. Παλαιότερα, η παρέμβαση αυτή δεν ανέτρεπε τη φυσική ισορροπία, γιατί ήταν περιορισμένη και η φύση μπορούσε να αναπληρώνει τις απώλειές της. Όμως, η τεχνολογική και βιομηχανική ανάπτυξη πολλαπλασίασε τις συνέπειες της ανθρώπινης παρέμβασης, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η φυσική ισορροπία. Πιο συγκεκριμένα, για την περιβαλλοντική υποβάθμιση ευθύνονται:

Η λογική της απεριόριστης οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης χωρίς μέτρο και πρόνοια για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και τον κοινωνικό χώρο.

Η πρόταξη των ποσοτικών κριτηρίων, δηλαδή των οικονομικών, έναντι της ποιότητας ζωής στις σύγχρονες κοινωνίες.

Η ανεξέλεγκτη επιδίωξη του κέρδους από άτομα, επιχειρήσεις και κράτη σε βάρος των συνθηκών ζωής και της οικολογικής ισορροπίας.

Η παγκόσμια εξάπλωση και εδραίωση της καταναλωτικής κουλτούρας, ενός τρόπου ζωής μη φιλικού προς το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, αφού συνεπάγεται την υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος με απορρίμματα εξαιτίας της αλόγιστης ανάπτυξης της βιομηχανικής δραστηριότητας.

Η αστυφιλία, δηλαδή η συγκέντρωση του πληθυσμού στις μεγαλουπόλεις για την κάλυψη των αναγκών της βιομηχανικής ανάπτυξης.

Ο υπερπληθυσμός και οι διευρυμένες διατροφικές και βιοτικές συνήθειες ενός ολοένα αυξανόμενου και ανισομερώς κατανεμημένου πληθυσμού στον πλανήτη.

Η επιστημονική έρευνα και η τεχνολογική ανάπτυξη σε δραστηριότητες και τομείς που υποβαθμίζουν το περιβάλλον, όπως η πυρηνική ενέργεια, τα μεταλλαγμένα προϊόντα, οι αναλώσιμες και ρυπογόνες μορφές ενέργειας κ.ά.

Η απουσία πολιτικής βούλησης -σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο- για τον περιορισμό οικονομικών επιδιώξεων συνυφασμένων με την άμετρη βιομηχανική εξέλιξη προς όφελος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

Η ανεπαρκής οικολογική αγωγή και παιδεία με συνέπεια την ελλιπή ευαισθητοποίηση του πολίτη για το περιβάλλον.

συνεπειεσ τησ καταστροφησ του περιβαλλοντοσ

Η αλαζονική συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση συνιστά μια αυτοκαταστροφική στάση, καθώς υπονομεύει τους όρους ύπαρξής του και υποθηκεύει το μέλλον του πλανήτη. Οι επιπτώσεις της αλόγιστης τεχνολογικής ανάπτυξης είναι έκδηλες, τόσο στη φύση όσο και την ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Α. Επιπτώσεις στη φύση

Ρύπανση της ατμόσφαιρας, των θαλασσών και υποβάθμιση του εδάφους.

Εξαφάνιση ειδών του ζωικού βασιλείου, καταστροφή της χλωρίδας και των δασών.

Διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας με επακόλουθο το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την τρύπα του όζοντος και τις απότομες κλιματικές μεταβολές.

Εξάντληση των φυσικών πόρων (μεταλλεύματα, καύσιμα κ.ά.).

Αισθητική κακοποίηση του περιβάλλοντος και ηχορύπανση.

Β. Επιπτώσεις στον άνθρωπο

Υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και περιορισμός του ζωτικού χώρου του ανθρώπου στα γιγαντιαία αστικά κέντρα.

Κλονισμός της υγείας, μείωση της αντοχής και εμφάνιση νέων ασθενειών.

Διατάραξη της ψυχικής γαλήνης και ισορροπίας, άγχος, ανασφάλεια και αλλοτρίωση.

Επιθετικότητα και αδιαφορία για το συνάνθρωπο, μοναξιά, χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεγαλουπόλεων.

προτασεισ για την αντιμετωπιση του οικολογικου προβληματοσ

Η συνειδητοποίηση του οικολογικού αδιέξοδου και της οικουμενικότητας του προβλήματος επιβάλλει την αναπροσαρμογή της στάσης μας απέναντι στη φύση και την εκλογίκευση της οικονομικής ανάπτυξης, προτού οι συνέπειες καταστούν μη αναστρέψιμες. Για την αντιστροφή της περιβαλλοντικής υποβάθμισης χρειάζεται:

Παγκόσμια μέριμνα και συμφωνία για τον περιορισμό της αλόγιστης βιομηχανικής ανάπτυξης και διεθνής προγραμματισμός για το περιβάλλον, τη συνετή εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και την εξοικονόμηση των πρώτων υλών.

Πολιτική βούληση των κυβερνήσεων για την προστασία της ποιότητας ζωής με την προώθηση της αποκέντρωσης, της περιφερειακής ανάπτυξης και με την υλοποίηση προγραμμάτων και έργων οικολογικού χαρακτήρα, όπως οι βιολογικοί καθαρισμοί, οι Χ.Υ.ΤΑ. και η ανακύκλωση.

Προώθηση και αξιοποίηση των φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών και των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας. Όπως η μη συνετή χρήση της τεχνολογίας εγκυμονεί τον κίνδυνο καταστροφής του περιβάλλοντος, η λογική αξιοποίησή της παρέχει τις δυνατότητες για την προστασία του.

Συνειδητοποίηση του ακατάλυτου δεσμού του ανθρώπου με τη φύση. Αλλαγή στην αντίληψη του ανθρώπου για τη ζωή, η οποία επιτυγχάνεται με την αποδέσμευσή του από την καταναλωτική μανία και την επιδίωξη του μέτρου και της ποιότητας ζωής.

Ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα περιβαλλοντικά προβλήματα από τους πνευματικούς ανθρώπους, τους επιστήμονες και τους λειτουργούς του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου.

Οικολογική αγωγή και παιδεία με στόχο τη συνειδητοποίηση της αξίας του φυσικού περιβάλλοντος και τη διαμόρφωση μιας υγιούς σχέσης των νέων με αυτό, ώστε να αποτελεί στοιχείο της ποιότητας ζωής.